Szklane drzwi wewnętrzne

Drzwi zewnętrzne i wewnętrzne

Dobre pierwsze wrażenie

Joana Dąbrowska

Wybór drzwi do nowo wybudowanego domu nie jest prosty. Różnorodność oferty producentów powoduje, że jedynymi decydującym o wyborze argumentami są wygląd i cena.
Finanse mogą narzucić ograniczenia, ale obecnie nawet za niewielką sumę można kupić efektowne drzwi, niekoniecznie wykonane z litego drewna

Zanim dokonamy wyboru warto zaznajomić się z cechami charakterystycznymi poszczególnych rodzajów drzwi. Zastanowić się jakie mamy oczekiwania i jaką kwotę pieniędzy możemy na drzwi przeznaczyć. Zawsze warto kupować wyroby sprawdzonych producentów lub zamówić drewniane drzwi u zaufanego stolarza i samodzielnie je wykończyć.

Wielkość i sposób otwierania drzwi
Wymiary drzwi podaje się, mierząc wielkość otworu w świetle ościeżnicy. Minimalna ich wielkość jest wymagana przez prawo:
• 90 x 200 cm - drzwi zewnętrzne;
• 80 x 200 cm - drzwi wewnętrzne do pomieszczeń mieszkalnych (salon, sypialnia itp.), kuchni, łazienek oraz kotłowni.
Jeśli drzwi są dwuskrzydłowe, to takie wymiary musi mieć przynajmniej jedno skrzydło. W przypadku drzwi zewnętrznych możemy wybrać, czy będą otwierane na zewnątrz, czy do środka. Otwierane na zewnątrz wymagają dość dużego podestu, o głębokości co najmniej 1,5 m, tak, byśmy otwierając je, nie musieli cofać się na schody. Jeśli zaś otwierają się do środka, to odpowiednio dużo miejsca musi być w przedsionku.

• W przypadku drzwi prowadzących do kotłowni lub garażu warto rozważyć zastosowanie metalowych drzwi o zwiększonej izolacyjności termicznej, odporności na działanie ognia, choć w domach jednorodzinnych nie jest to obowiązkowe

Drzwi otwierane na zewnątrz w praktyce okazują się bardziej szczelne, bo wiatr dociska je do ościeżnicy, z tego względu są bardziej godne polecenia. Łazienki, kotłownie oraz kuchnie muszą mieć drzwi otwierane na zewnątrz, a ściślej nie mogą to być drzwi otwierane do środka, bo dopuszczalne jest także zastosowanie drzwi przesuwnych oraz wahadłowych (otwieranych w obie strony). Warto rozważyć zastosowanie takich nietypowych drzwi, szczególnie jeśli ich otwarcie utrudniałoby ruch w wąskich korytarzach albo skrzydła zahaczałyby o siebie przy otwieraniu. Trzeba także pamiętać, że drzwi przesuwne zwykle są mniej szczelne niż rozwierane, ale w przypadku bo i tak nie mogą być szczelne, by nie tamowały przepływu powietrza (dlatego zwykle mają otwory wentylacyjne w dolnej części).

• Zadaszenie przed wejściem zabezpieczy drzwi zewnętrzne przed deszczem i śniegiem drzwi łazienkowych nie jest to problemem,

Rozwierane czy przesuwne?
Ze względu na sposób otwierania mamy do wyboru następujące odmiany drzwi:
• rozwierane - najpopularniejsze – zawieszone na ościeżnicy na parze zawiasów. Są bardzo funkcjonalne, zwłaszcza w standardowym
wymiarze 90 x 200 cm, bo otwarcie szerszego skrzydła - np. szerokości 1 m - wymaga więcej miejsca;
• dwuskrzydłowe - wskazane do szerokich otworów, przy czym należy pamiętać, że miejsce na rozwarcie skrzydeł potrzebne będzie z obu stron ościeżnicy;
• wahadłowe – łatwe w codziennym użytkowaniu, gdyż otwierają się w obie strony;
• przesuwne - wymagają z kolei sporo miejsca na ścianie, na którą nasuwa się skrzydło po otwarciu, a zatem spory jej fragment musi pozostać pusty i niewykorzystany. Jeśli zdecydujemy się na takie drzwi na etapie projektu, można przewidzieć w ścianie „kieszeń", w której będzie się chować skrzydło otwartych drzwi;
• składane - ze skrzydłem „łamanym" na pół wzdłuż osi pionowej. Wymagają niewiele miejsca, ale ich funkcjonalność jest ograniczona, gdyż złożone skrzydło zwęża przejście, zmniejszając światło ościeżnicy.
Wariant dwuskrzydłowy (w którym łamane jest każde ze skrzydeł) bywa efektowną oprawą szerokiego wejścia do salonu czy jadalni;
• harmonijkowe - mniej okazała odmiana drzwi składanych. Zbudowane są z wąskich paneli (szer. 5-10 cm), połączonych podłużnymi
przegubami z tworzywa sztucznego. Najczęściej stosowane są w spiżarniach i w garderobach.

Zewnętrzne
Drzwi zewnętrzne muszą spełniać wymogi bezpieczeństwa oraz izolacyjności cieplnej i akustycznej. Według normy, współczynnik przenikania ciepła U drzwi wejściowych nie powinien przekraczać 2,6 W/(m2«K).
O izolacyjności cieplnej drzwi decyduje warstwa ocieplenia umieszczonego w skrzydle. Może to być wełna mineralna, styropian lub pianka poliuretanowa. Drzwi wejściowe powinny mieć też dobrą izolacyjność akustyczną, to znaczy nie mniejszą niż 30 dB.
- Drewniane. Najczęściej są z drewna sosnowego albo świerkowego, rzadziej z drewna liściastego (dębowe, jesionowe) lub egzotycznego (tek, mahoń). Najlepiej, gdy rama skrzydła jest wykonana z drewna klejonego, bo jest odporniejsze na paczenie się. Drzwi mogą być wzmocnione blachami stalowymi ukrytymi pod okładzinami z drewna. Przed wilgocią i wpływami atmosferycznymi zabezpieczane są impregnatami i lakierem albo farbą. Stosuje się też pokrycia z forniru albo powłoki winylowe.
Z PVC. Profile mogą być usztywnione wkładkami stalowymi lub aluminiowymi, wentylowane i uszczelniane pianką poliuretanową. Drzwi z PVC mają trwałe kolory, ale jeśli zostaną uszkodzone, ich powierzchni nie można odnowić. Nie da się ich pomalować, można jedynie zatuszować drobne uszkodzenia specjalnymi preparatami.
- Stalowe. W takich drzwiach ze stali ocynkowanej są głównie ościeżnice, ramy i ruszt usztywniający, ale blachą stalową może być też obłożone całe skrzydło – najczęściej powleczone folią PVC – jednokolorową albo imitującą drewno. Są również drzwi, w których płyty stalowe mocowane są do ramy drewnianej i wykańczane lakierem lub folią z wytłoczonym rysunkiem słojów drewna.
- Aluminiowe. Mają ramy z dwu- lub trzykomorowych profili. Wypełniane są najczęściej szybami ze szkła hartowanego lub panelami
z blachy aluminiowej, ale do domów jednorodzinnych najlepiej nadają się wersje wykończone okleinami drewnopodobnymi. Mają ocieplenie z pianki poliuretanowej. Drzwi aluminiowe są wytrzymałe, ale łatwo ulegają wgnieceniom.

Wewnętrzne
Drzwi wewnętrzne możemy wybierać spośród drewnianych, z płyt drewnopochodnych, a nawet szklanych.

Drewniane. Mogą być z drewna litego lub klejonego warstwowo - te są bardziej popularne, głównie ze względu na bardzo dobre parametry techniczne: wysoką wytrzymałość i odporność na paczenie się. Najczęściej stosowane gatunki drewna to: sosna, dąb, buk, mahoń i jesion.
Z płyty drewnopochodnych. Mogą to być gładkie lub tłoczone płyty wiórowe albo pilśniowe - zwykłe, MDF i HDF. Najczęściej stosuje się płyty MDF (twarde) i inaczej wytwarzane HDF (bardzo twarde) o większej gęstości. Im jest ona większa, tym materiał trwalszy i drzwi mniej się paczą. Oba rodzaje płyt są bardziej odporne na pękanie oraz rozszczepianie niż lite drewno. Drzwi z płyt drewnopochodnych są najczęściej kupowane. Dostępne są w 3 wariantach wykończenia:
• okleinowane - pokryte laminatem: jednobarwnym lub drewnopodobnym,
• fornirowane - pokryte cienką warstwą drewna, mogą być lakierowane lub bejcowane,
• pomalowane kryjąca farbą – najczęściej 2-3 standardowych kolorach: białym, brązowym lub popielatym: oraz dowolnych na zamówienie
Szklane. Skrzydła mogą mieć wąskie ramy aluminiowe albo drewniane, ale mogą też być bezramowe: taką bezramową taflę szkła zawiesza się bezpośrednio na zawiasach, a zamiast klamki stosuje pochwyt. Aby drzwi były bezpieczne, wykonuje się je ze szkła hartowanego lub klejonego. Zbita szyba hartowana rozsypuje się na kawałki o nieostrych brzegach, a folia zabezpieczająca szkło klejone zapobiega jego rozsypaniu się.
Uwaga: drzwi szklane mogą być wykonane wg indywidualnego projektu klienta

Pora na montaż
Obecnie produkowane drzwi wewnętrzne przystosowane są do montowania podczas ostatniego etapu wykończenia, gdy pomieszczenia są już otynkowane, pomalowane i ułożono już podłogi. Jednak na etapie stanu surowego powinniśmy dokładnie ustalić, jakie wymiary wewnętrzne będzie miała ościeżnica drzwiowa. Pozostawiony dla niej otwór powinien być o 3-4 cm szerszy. Trzeba też ustalić poziom posadzek, aby nie trzeba było przycinać skrzydeł drzwiowych podczas ich montażu.
Montaż docelowych drzwi zewnętrznych na etapie stanu surowego jest dość problematyczny, gdyż w trakcie prac wykończeniowych może dojść do ich uszkodzenia. Lepiej więc wstrzymać się z ich osadzeniem do czasu zakończenia przynajmniej najbardziej uciążliwych robót, a w ich miejsce wstawić prowizoryczne drzwi, które ewentualnie można będzie później przenieść do pomieszczenia gospodarczego. Jeśli jednak zdecydujemy się na zamontowanie docelowych drzwi zewnętrznych powinniśmy je dobrze zabezpieczyć przed uszkodzeniem.
Najlepiej osłonić je folią i dodatkowo tekturą falistą. W miejsce oryginalnego zamka warto tymczasowo założyć tzw. wkładkę budowlaną, dzięki czemu nie będzie możliwości podrobienia oryginalnych kluczy.
Największy wpływ na funkcjonalność drzwi ma prawidłowy montaż ościeżnicy. Tylko wówczas skrzydło nie ulegnie uszkodzeniu, będzie się łatwo i szczelnie domykać oraz lekko przesuwać. Najpopularniejsze ościeżnice z drewna i materiałów drewnopochodnych wstawia się pod koniec budowy - po wyschnięciu tynków oraz ułożeniu podłóg. Ościeżnice metalowe są mniej efektowne, ale znacznie bardziej odporne na uszkodzenia. Można je montować już w nieotynkowanych murach, na etapie stanu surowego. Solidne i trwałe zamocowanie zapewnią kotwy, za pomocą których profil ramy przytwierdza się do muru. Widoczne elementy mocowania, np. główki śrub, maskuje się specjalnymi nakładkami. Przy takim montażu pianka pełni jedynie funkcję uszczelniającą oraz usztywnia ościeżnicę.
Zdarza się, że ciężkie drzwi zewnętrzne trzeba osadzić w ścianie z lekkich elementów, np. z betonu komórkowego. Aby zapobiec uszkodzeniu ściany i uniemożliwić przypadkowe wyważenie skrzydła razem z ościeżnicą, na obwodzie otworu drzwiowego wykonuje się wówczas betonową ramę wzmacniającą ościeże.
Obecnie w 90% jako wewnętrzne montuje się ościeżnice regulowane. Wykonywane są w rozmiarach pasujących na każdą grubość muru w przedziałach co 20 mm (min. 75 mm, maks. 500 mm). Pasują do skrzydeł drzwiowych o szerokości 60-100 cm, również do dwuskrzydłowych.
Uwaga! W przypadku zakupu tańszych, okleinowanych drzwi ościeżnica regulowana może kosztować tyle samo co skrzydło

W trosce o bezpieczeństwo
• Drzwi o podwyższonej klasie odporności na włamanie mają umieszczaną obok zawiasów tabliczkę znamionową z numerem Certyfikatu Instytutu Mechaniki Precyzyjnej lub innego akredytowanego laboratorium Kupując drzwi powinniśmy dokładnie sprawdzić ich dokumentację techniczną, zdarza się bowiem, że jako drzwi o określonej klasie odporności na włamanie oferowane są zwykłe drzwi wzmocnione. Atestowane drzwi sprzedawane są zawsze jako wyrób kompletny, z ościeżnicą, okuciami i zamkami, do których klucze można dorobić tylko we punktach wskazanych przez producenta. Konstrukcję takich drzwi tworzy usztywniona rama stalowa lub drewniana, do której mocuje się ruszt ze stali. Przestrzenie między elementami rusztu stalowego wypełnione są materiałem izolacyjnym (np. wełną mineralną). Poszycie drzwi wykonuje się z blachy stalowej grubości 2-3 mm. Warstwa wykończeniowa to najczęściej drewno lub okleina foliowa. Drzwi osadza się w ościeżnicy stalowej, zamocowanej w murze w sposób uniemożliwiający jej wyrwanie. Zestaw uzupełniają zwykle trzy komplety zawiasów (które po zamontowaniu drzwi nie są dostępne z zewnątrz) oraz co najmniej dwa zamki, z których jeden uruchamia blokady ryglujące na obwodzie drzwi - na dwóch, trzech lub czterech bokach.
Warto wiedzieć, że jeśli decydujemy się na odporniejsze na włamanie drzwi, to musimy być konsekwentni. Dobre drzwi wejściowe nic nie dadzą, jeśli obok zamontowane jest zwyczajne okno, a od strony ogrodu duże, oszklone drzwi tarasowe. Dlatego albo trzeba zamontować drzwi i okna co najmniej klasy 3, co niestety znacząco zwiększa koszty, albo zamiast tego zlecić wykonanie dobrej instalacji alarmowej. Najpewniej będzie to i tak tańsze, nawet jeśli zdecydujemy się na elementy tzw. ochrony obwodowej, czyli czujki również na zewnątrz domu, np. w linii ogrodzenia.

Ościeże - otwór w ścianie, Jego powierzchnie powinny być gładkie. Przed wypełnieniem pianką szczeliny między ościeżnicą a ścianą najlepiej zwilżyć wodą Luzy wokół drzwi i ich uszczelnienie - pozwalają na odpowiednie ustawienie drzwi oraz ich ewentualne lekkie odkształcanie. Luzy powinny być dobrze uszczelnione, aby chronić domowników przed wilgocią, chłodem i hałasem
Skrzydło – współczynnik przenikania ciepła w przypadku drzwi zewnętrznych nie może być wyższy niż 2,6 W/(m2,K)
Punkty mocowania – elementy ościeżnicy (tzw. stojaki) zaleca się mocować przynajmniej w trzech miejscach każdy. Warto
zamocować również górną część ościeżnicy do nadproża za pomocą przynajmniej jednej kotwy
Próg ościeżnicy-musi wystawać na 0,5-3 cm ponad powierzchnię posadzki

Zasady osadzania drzwi
Kotwy stalowe - w przypadku, gdy ościeżnica mocowana jest do ścian o wysokiej wytrzymałości (cegła pełna, bloczki silikatowe), do zamocowania drzwi wystarczą kotwy rozporowe, które wchodzą w mur na głębokość 10 cm, W przypadku ściany ze słabszych materiałów (słabszy beton komórkowy, pustaki) powinno się użyć tzw. kotew wklejanych, które zagłębiają się w ścianę na 15-20 cm
Ościeżnica - w przypadku drzwi o podwyższonej odporności na włamanie powinna być wykonana ze stali i zakotwiona w ścianie
Kliny- pozwalają ustawić ościeżnicę we właściwym położeniu i unieruchamiają ją podczas montażu. Po zastygnięciu pianki montażowej powinny być usunięte

Nawet najlepszy fachowiec podczas montażu może popełnić błędy, których konsekwencją mogą być: trudności z otwieraniem drzwi, skrzypienie, a nawet ocieranie się skrzydeł o podłogę. Do najczęstszych błędów należą:
• niedokładne wymierzenie otworu – zamówione drzwi nie pasują i trzeba je przycinać,
• odwrotne zamontowanie ościeżnic - drzwi otwierają się nie na tę stronę, na którą powinny,
• niedokładne wypionowanie i wypoziomowanie ościeżnic - drzwi skrzypią, rysują parkiet, same się otwierają lub same zamykają,
• nieostrożne wtryskiwanie pianki montażowej - wypacza ona ościeżnicę; dopuszczenie do zastygnięcia pianki na powierzchniach
drewnianych (ślady pianki bardzo trudno usunąć),
• niewyregulowanie zawiasów - drzwi opadają, rysują posadzkę albo się nie domykają.

Za co trzeba dopłacić?
Aby prawidłowo przewidzieć koszty związane z zakupem drzwi wewnętrznych należy wiedzieć, które elementy ich wyposażenia
dostępne są w standardzie bez dodatkowych opłat, a za które trzeba dopłacić. Standardowe wyposażenie:
• zawiasy - dwa lub trzy w zależności od rodzaju i wymiarów skrzydła,
• zamek - na klucz zwykły lub zamek łazienkowy, niektórzy producenci w standardzie oferują również zamek pod wkładkę patentową,
• szyba (dotyczy drzwi przeszklonych) – zazwyczaj jeden konkretny rodzaj szyby, za zmianę przeszklenia trzeba dopłacić.
Wyposażenie, za które trzeba dopłacić:
• opaski maskujące i ćwierćwałki do wykończenia ościeżnicy,
• klamki,
• tuleje i kratki wentylacyjne,
• dodatkowe zamki i zawiasy.
Przed zakupem trzeba sprawdzić, jaka jest oferta producenta dotycząca ościeżnic.
Zwykle trzeba za nie osobno zapłacić.
• Klamki, szyldy i rozetki zwykle dokupuje się osobno. Mogą być wykonane z mosiądzu lub stali nierdzewnej, rzadziej z aluminium
• Ościeżnice mogą być zmontowane przez producenta lub składać się z trzech części, które łączy się w całość podczas montażu. Te do stalowych drzwi wejściowych najczęściej wykonane są z ocynkowanej blachy stalowej pokrytej takim samym PVC jak skrzydła